Lidy....er springt iets in je bed!

Nou je zult het niet geloven, maar Lidy heeft weer eens iets opgelopen. Ik kom net bij de apotheek vandaan, ik heb ringworm. Sjongejonge, hoe ik daar nou weer aan kom, het kan van alles zijn: verkeerd eten, een mug of gewoon via iemand anders. Ik had de laatste paar dagen een plekje op mn kin en het begon vandaag toch wel erg te jeuken. Die jongens gingen het vandaag even onderzoeken en die concludeerde het al: ringworm. Ze zeiden dat ik maar ff naar de apotheek moest. Nou ben ik mooi klaar mee, dus nu moet ik zalfje smeren! Hopen dat het snel verdwijnt, die jeuk is echt vervelend.

Maar nu weer over tot de belangrijke dingen. Met Pasen zijn we naar de kerk gegaan, nou ja kerk, het was meer een soort aula. Het was een protestantse kerk: Winner's Church in Manjai Kunda. De mis begon om half 9, maar wij kwamen er om kwart over 9 aan. Toen we binnenliepen, stond iedereen te zingen en te dansen. Geweldig! Daarna ging iedereen zitten en kwam er een soort van pastoor, nou het leek wel een popconcert. De kreten: Put your hands together for Jesus, Halleluja en Amen, konden niet vaak genoeg geschreeuwd worden. We keken onze ogen uit! We kregen helaas geen hosti! Op een gegeven moment gingen er een heel aantal mensen naar voren en een voor een kwamen ze weer terug. Wat ze daarvoor deden weet ik niet, maar volgens mij werd de duivel uit die mensen verdreven. Ze kwamen ziek, zwak en misselijk weer terug, sommige konden niet meer op hun benen staan. Het leek wel een sekte. Maar wat een enthousiaste mensen zeg, heel overtuigd, sommige helemaal in trance. Na 2,5 uur hielden we het voor gezien, de mis was toen nog niet eens af! Leuk om een keer gezien te hebben, weer een nieuwe Gambia-experience!

En woensdag was het zover. We gingen naar Georgetown, dat ligt zo'n 300 kilometer het binnenland in. Om half acht werden we opgehaald, we gingen samen met een moeder en dochter uit Estland. We reden naar Banjul, waar we weer met de ferry naar de overkant vaarden. Op de boot spraken we een groep die uit Hoorn kwamen, toevallig! Daarna gingen we met de auto verder, onze auto was ook mee op de boot. We waren nog geen half uur onderweg of we hadden de eerste geit of hert al aangereden, dat gaat lekker. We hadden ook al niet zo'n beste auto, dus hoe we dat dat hele eind gaan volhouden.... We hebben af en toe gestopt om wat te drinken, gebruik te maken van de bushtoilet of iets te eten. We hadden leuke gidsen mee, maar die Estlanders, mensemina, daar word je toch niet goed van. Dan moesten ze weer plassen, dan zaten ze weer te zeuren om eten, dan hadden ze weer dorst, Pietje Ongeduld! Volgens mij werden onze gidsen er soms ook niet goed van! In het plaatsje Farafenni stopten we even bij de markt en werd onze lunch gehaald. Even verderop stopten we onder een boom in de schaduw om te eten: Tapalapa brood met mayonaise, Smac, ei en maggi. Heerlijk!

Daarna zijn we doorgereden naar Wassu, de Stonecircles. Wij vonden het niet heel erg interessant, maar we bleven er ook niet heel lang. Wel leuk om even gezien te hebben, want die stenen staan ook op het briefje van 50 Dalasi. Niet veel later kwamen we aan bij onze overnachtingsplaats: Jangjanbureh Camp, geen electriciteit, dus dat wordt leuk. We hadden van Sonja en Hendrie de hoofdlampjes geleend en we hadden genoeg zaklampen. Het kamp zag er heel leuk uit, hele schattige huisjes en toen we de sleutel kregen en binnen keken, was het helemaal leuk. 3 Bedjes met klamboe, geen ramen, alleen een soort van tochtgaten en een zoldertje waar we niet durfden te kijken en een wc met douche. Primitief, maar wel uit te houden! We hebben even gedouched, friste wel op, maar 5 minuten later zweette je alweer, want het was daar zo onwijs warm. Het scheelt 10 graden met Kololi, waar ons hotel staat.

Om half 6 zijn we met de boot naar Georgetown gevaren. We hebben de slavenhuizen bekeken, das wel indrukwekkend, dat mensen daar echt hebben gezeten. In een ondergronds hol, 2 kleine tochtgaten waar ook het eten doorheen kwam en ze zaten vastgebonden, dus ze konden niet zitten, maar ook niet staan, je moest de hele tijd bukken. Dat houd je niet lang vol! We zijn langs de Freedomtree gelopen, als slaven bij die boom aankwamen zonder gepakt te worden, waren ze vrij man! We hebben nog een school bekeken, Secondary School, eigenlijk een soort internaat, ze overnachtten daar en sommige zaten daar met hun kinderen. Leuk om zo'n school te zien, we spraken meiden die midden in hun examens zaten spannend!!

We zijn teruggevaren en hebben toen spaghetti en kip yassa gegeten, was wel koud, maar ja, voor de rest goed te eten! Er was entertainment, 20 vrouwen die zongen en aan het dansen waren. En je ontkomt er niet aan, je moet meedansen! We waren eigenlijk wel bekaf, dus zijn we naar onze hut gegaan. Lampje aan en gaan! We hadden onze tanden al gepoetst, toen Eva ineens zei: Lidy...er springt iets in je bed! Ik geloofde er niets van, maar later zagen Romy en ik het ook. We sprongen gauw op Romy dr bed, want die stond het verste van mijn bed. Wat een paniek! We hebben zo hard gegild dat onze gids helemaal naar ons huisje kwam om te vragen wat er aan de hand was. We vertelden het en hij ging kijken: Owwww....it's just a frog! Nou wij weer te gillen. Dat beest had er al de hele middag in gezeten, want mijn klamboe zat helemaal dicht. Ik had die middag ook al in mn bed gelegen, terwijl die kikker er ook zat, lekker lekker!

Ev